အမေက ကားနောက်ခန်းမှာ။

"အမေက ကားနောက်ခန်းမှာ။"

ကောင်လေးတစ်ယောက် သူ့အမေက သူ့ကို ဆိုင်ကယ်ဟောင်းပေါ်ကနေ ဆင်းတုန်း ရှက်ရွံ့ပြီး စောစောထ၊ ထမင်းချက်၊ ထမင်းပုံးပြင်ဆင်ပြီး ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ စီးနေပေမယ့် သူ့သူငယ်ချင်းတွေကို အဝေးမှာ ပန်းခြံထားပေးတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ ရယ်မောသံဟာ သူ့အမေကို ငြင်းဆန်စေခဲ့တဲ့ ဒဏ်ရာတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မိုးရွာတဲ့နေ့အထိ သူ့အမေက သူ့နေရာမှာ ရေစိုခံချင်စိတ်နဲ့ သူ့ကို လာလာကြိုတဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသား။ ထိုနေ့တွင် သူ့အမေသည် ဘဝမှာ အကြီးကျယ်ဆုံးသော ဂုဏ်အသရေဖြစ်ကြောင်း သူသဘောပေါက်ခဲ့သည်။

"တခါတရံမှာ ရှက်စရာလို့ ခေါ်တာ တကယ်တော့ ဘဝမှာ အကြီးကျယ်ဆုံး ဂုဏ်ယူစရာပဲ"